3e trip: Hiradihi

Na onze geweldig mooie ervaring in het dorp in de staat Orissa (zie vorige blogverslag), was het plan om door te reizen naar een ander dorp in de staat Orissa. Maar twee dagen voordat we zouden vertrekken, hoorden we dat de pastor in deze plaats had aangegeven dat hij niet genoeg studenten had die geïnteresseerd waren. Dus had onze contactpersoon een andere locatie gezocht en dat betekende dat we weer terug gingen naar de staat West Bengal. En dat we opnieuw naar een dorp gingen. Maar dit dorp (genaamd Hiradihi) is maar 2 km van Kharagpur, de plaats waar we onze eerste twee weken waren om les te geven. Terug naar bekend gebied dus en er stonden mij nog twee verassingen te wachten.

Hiradihi
Want toen we aankwamen in Kharagpur met de trein, pikte miss Dipti ons op vanaf het treinstation. En wij hadden al samengewerkt in mijn vorige zendingsreis naar India, toen was zij een paar dagen samen met ons op pad geweest als vertaalster! En toen hebben we haar ook in haar huis bezocht. Het was geweldig leuk om haar weer te ontmoeten en al gauw bleek dat zij de komende twee weken met ons samen zou werken als vertaalster en dat zij ook de praktische dingen regelde rondom het werk in de kerk in Hiradihi wat wij zouden gaan doen. Dus dit was verassing nummer 1! De 2e verassing was dat miss Dipti vertelde dat we les zouden gaan geven in een kerk, waar wij ook hadden gepreekt in November! Toen we aankwamen bij het huis van de secretaris van de kerk en we hen begroeten, herkende ik hen en hun herkenden mij ook!

Wat geweldig dat ik weer mag dienen in dezelfde kerk! God is goed!
Onze tweede dag in Hiradihi was een zondag. En natuurlijk betekent dit dat één van ons zou gaan spreken in de dienst. Toen we samen baden in het team voor de boodschap, bleek dat ik niet degene was die zou gaan spreken. De dienst was goed en om eerlijk te zijn herkende ik slechts een paar gezichten. Maar vorig jaar in November toen we hier kwamen om te spreken, hadden we 10 kerkdiensten in 4 dagen waar we preekten. Dus dan onthoud je lang niet al de nieuwe gezichten die je ziet. Maar uiteraard herkende iedereen mij wel. Wat bijzonder om hier weer te mogen dienen met het Woord, maar nu 2 weken lang! En natuurlijk hadden we een groepsfoto na de dienst (zie foto I).

Ons programma voor de komende twee weken was simpel: huisbezoeken in de ochtend, één uur gebed als team voor de les, om 17:00 uur de start van de les met aanbidding en dan 2,5 uur lesgeven uit de Bijbel. Voor de huisbezoeken gingen we soms ook naar andere dorpen waar kerkleden woonden of voorgangers van andere lokale kerken. Dan gingen we altijd met motors. En er waren niet altijd genoeg motors, dus moesten we soms met twee achterop één motor! En natuurlijk, geheel in India-stijl, zonder helm  (zie foto II) Soms zie je in India zelfs 4 of 5 mensen op één motor! Een dagje uit met de hele familie op de motor. Mooi man!

Hier in Hiradihi hebben we ook voor het eerst wat evangelisatie gedaan. Op paaszondag gingen we ‘gewapend’ met traktaten naar de markt in een nabij gelegen dorp om met mensen te praten over de betekenis van Pasen en hen wat traktaten of een boekje te geven met het evangelie erop. Het was super om ook eens wat evangelisatie te doen buiten de kerk. Natuurlijk hadden we al wat mensen gezien die besloten hadden hun hart aan de Heer te geven tijdens een huisbezoek en tijdens een les in Kharagpur, maar dit was weer eens ff ouderwetse ‘straat’-evangelisatie of beter gezegd ‘zand’-evangelisatie want in dit dorp hadden ze geen echte straat met asfalt. En zoals we al hadden verwacht werkte het ‘concept’! Veel mensen wilden ff kijken bij of ff praten met die witte mensen en dan hadden wij of mensen van de kerk de tijd om met hen te praten over Jezus!

Op zondagavond gingen we op bezoek bij een familie, waarvan de vader voorganger was. Toen we daar kwamen was het na een tijd van praten en elkaar leren kennen uiteraard zo dat van ons verwacht werd dat we een bijbelgedeelte deelden en met hen baden. En toen ik bad met de voorganger onder handoplegging voelde ik niks bijzonders, maar toen we zijn huis verlieten gaf hij aan dat hij voelde dat God hem aanraakte toen ik voor hem bad! Halleluja! Daarnaast kon ik een gebed van vergeving bidden met een tiener in één van de huisbezoeken. We konden met 25-30 mensen bidden dat ze de doop in de Heilige Geest mochten ontvangen na één van de lessen en we hadden een tijd van voorbede voor genezing op de laatste lesdag.

Deze laatste lesdag zou heel speciaal worden. Want we hadden een tijd van lesgeven, dan een tijd van gebed voor genezing en dan diploma-uitreiking. En na nog wat les gegeven te hebben kondigde we aan dat mensen naar voren konden komen voor genezing. En net toen de eerste man op stond uit zijn stoel en naar voren aan het lopen was begon het enorm te regen en te stormen en viel de stroom uit! En de kerk had geen generator, maar dit was al één keer eerder gebeurd en dus was er een kerklid die een grote lantaarn had meegebracht. Dus besloten we door te gaan met het bidden voor zieken, terwijl het regende, stormde en we amper licht hadden. Het voordeel hiervan was, dat iedereen in de kerk zich bewust was van het feit dat er geestelijke strijd gaande was en dat er dus grote dingen stonden te gebeuren! Dit was verreweg de meeste bijzondere gebedsoproep die ik ooit heb meegemaakt. Helaas hadden we deze avond geen tijd meer om mensen te vragen hun getuigenis te geven, maar we geloven dat God grote dingen gedaan heeft en mensen heeft genezen! Deze avond was er ook een ongelovige aanwezig en hij was erg geïnteresseerd en kwam in de pauze ook naar één van ons toe om nog wat verder te praten. En de volgende dag hoorden we van hem via Facebook dat hij ‘voelde dat hij ook moest gaan geloven’. Halleluja!

Eén ander speciaal ding, was dat ik de kans had om te spreken met iemand waar ik in November voor had gebeden na de dienst. Dat gebed toen was super sterk en ik voelde dat God duistere machten uit zijn leven verwijderde toen ik met hem bad in November. Alleen het gebed toen werd onderbroken en na de tijd had ik geen kans meer om met hem te spreken toen. Maar ik had hem tot nu toe ook nog niet gezien tijdens de lessen en dus vroeg ik wat rond en toen bleek dat hij een broer was van de vrouw van onze huisbaas. Dus hun namen contact met hem op en toen kon ik weer met hem spreken. Hij getuigde van het feit dat hij een scherp licht zag toen ik met hem bad en dat hij voor die tijd geregeld had dat hij niet kon opstaan als hij s’ochtends wakker werd omdat hij ‘iets’ voelde wat hem tegen zijn bed aan drukte. En nadat we samen gebeden hadden, in November, had hij dit niet één keer meer gehad. Dit in combinatie met één of twee andere dingen die hij vertelde, overtuigde mij van het feit dat God deze man bevrijd had van een boze geest die actief was geweest in zijn leven. Halleluja! Wat super om te horen wat God in zijn leven heeft gedaan en ik kon met hem bidden voor de andere ‘uitdagingen’ die hij nog steeds had.

Heel erg bedankt voor het lezen van mijn blog en voor al de support en interesse van jullie! En ter info! Wij waren afgelopen zaterdag (25-04) dichtbij de grens met Nepal en hebben de aardbeving behoorlijk sterk gevoeld, maar we zijn allemaal oké!

Hieronder vindt u/jij zoals u gewend bent de dank- en gebedspunten. Alvast bedankt voor uw gebed!

Dankpunten:
- Danken voor al de wonderen die God doet. De genezingen, al de mensen die gedoopt worden in de Heilige Geest en in tongentaal beginnen te bidden, etc.
- Danken voor God’s leiding en bescherming voor ons en onze reizen!
Gebedspunten:
- Bidden voor aanhoudende eenheid in ons team.
- Bidden voor onze laatste week van lesgeven waar we nu mee bezig zijn in de laatste plaats die we bezoeken voor lessen. Dat God ons ook hier nog optimaal zal kunnen gebruiken als zijn gereedschap om Zijn kinderen te trainen en te onderwijzen.

God’s rijke zegen gewenst!